به گزارش سایت نود، یکی از غم‌انگیزترین رویدادهای زندگی دیدن جای خالی دوستانی است که بهترین خاطرات با آنها رقم خورده است. حالا اگر جای خالی در شرایطی سخت و چالش برانگیز با احتیاج به حضورشان هم گره بخورد موجی از افسوس و غم به قلب انسان حمله‌ور خواهد شد، تا آنجا که حتی انگیزه‌ها برای موفقیت در آن شرایط سخت رنگ می‌بازند.چهارشنبه شب و در سن‌سیروی میلان 2 سرمربی که بازمانده بهترین روزهای تیمشان هستند در شرایطی مشابه رو به روی هم قرار خواهند گرفت. سیمونه اینزاگی در شب حساس جام حذفی ایتالیا برای تحمل فشار هواداران روسونری با مرور خاطرات خوب سال 99 به دنبال ماتیاس آلمیدا و دیه‌گو سیمئونه خواهد بود تا وزنه‌ تیمش برای تحمل فشار باشند. او هر چقدر هم بگردد خوان سباستیان ورون، مارچلو سالاس، سرجیو کونسسائو و پاول ندود را برای موفقیتی شبیه آن فصل رویایی نخواهد یافت. در سوی مقابل هم گنارو گتوسو هر چقدر بگردد مالدینی، پیرلو، کاکا، سیدورف و رونالدو را پیدا نخواهد کرد. کسانی که برای فتح سری‌آ در سال 08-2007 هم‌بازی‌اش بودند. در این جستجوی غم‌انگیز و بی‌نتیجه چیزی بیشتر از کسیه، سوسو، پیونتک‌، ایموبیله، شاویچ و پارولو دست 2 سرمربی را نخواهد گرفت. در پشت پرده این شب غم‌انگیز می‌شود از حقیقتی پرده برداشت که باز هم هیجان را به جدال قدرت‌های منزوی فوتبال ایتالیا برگرداند و آن هم نبودن یوونتوس است.
انزوای مشکوک
در حالی که هواداران منچستریونایتد، آرسنال، چلسی، بایرن مونیخ و حتی دورتموند بعد از افت تیمشان می‌توانند منتظر تدبیر برای نجات و جاه‌طلبی دوباره باشند، به دلایل نامعلوم انگار کسی نیست که به داد میلان برسد. آنها که بیشترین قهرمانی اروپا را در لیگ کشورشان دارند و روزگاری عرصه درخشش ریوالدو، کاکا، سیدورف، ژرژ وه‌آ، نستا، مالدینی، ماتیوس و حتی فان‌باستن بودند حالا بهترین خبر نقل و انتقالاتی در مورد تیمشان رفتن سوسو و اضافه شدن اینسینیه است. لاتزیو هم بعد از سال 99 و سونامی کوچ ستاره‌ها به سایر تیم‌های مدعی دیگر حتی به فکر بازسازی خاطرات هم نیفتاد و تمام تلاشش معطوف به فروش بهتر ستاره‌هایی است که گاه و بیگاه در این تیم ظهور می‌کنند. چرا و چگونه یوونتوس هر فصل استیلایش را بر فوتبال ایتالیا بیشتر می‌کند و رقبای پرطرفدار حتی جسارت بازسازی را هم ندارند؟ در حال حاضر هیچ سندی مبنی بر نفوذ قهرمان زودهنگام ایتالیا در لیگ این کشور نیست اما هر چقدر اوج گرفتن یووه عادی باشد سکوت و انزوای میلان، اینتر، رم و سایر مدعیان مشکوک و ابهام آمیز است. پرونده‌ای که این بار حتی به دادگاه کالچو هم راه پیدا نکرده و در دل‌های هواداران تیم‌هایی مثل 2 رقیب بازی نیمه‌نهایی جام حذفی حبس شده است.
غیبت یوونتوس
چهارشنبه شب نیمه نهایی جام حذفی اما به عنوان تنها جایی که خبری از یوونتوس نیست امیدها را به سکوها و بیننده‌های بازی 2 تیم باز خواهد گرداند. 2 قهرمان سال‌های پیش ایتالیا این فرصت را دارند که در شبی حساس سوای تلاش برای موفقیت و راهیابی به فینال و تصاحب تنها جام در دسترس، غیبت یوونتوس را جشن بگیرند و خاطرات بهترین روزهایشان را تکرار کنند و به خودشان یادآوری کنند سال‌هایی را که در اروپا و کشورشان بزرگی می‌کردند. مصاف میلان لاتزیو به ما از لیگی روایت خواهد کرد که روزگاری حتی تیم‌های رده هفتم و هشتم هم در آن مدعی و جاه‌طلب بودند. لیگی که پدیده‌ای مثل کیه‌وو داشت، لیگی که متشکل بود از پارمای قدرتمند، فیورنتینای دوست داشتنی، اینتر پر زرق و برق و گلادیاتورهای جذاب رم.